Waarom ik altijd te laat kom…

Ik sta op het punt om naar mijn afspraak in Amersfoort te vertrekken. Afscheid van een collega; gezellige lunch. Ik heb er zin in en ben mooi op tijd. Op weg naar mijn auto zie ik dat de nieuwe buurvrouw toevallig net thuis is. Ik loop er “even snel langs” om te vertellen dat we vrijdag de buurt BBQ hebben en dat het leuk zou zijn als ze erbij zijn.

Voordat ik het weet, sta ik 5 minuten aan de deur te praten. En voor dat ik het door heb, sta ik bij haar in de tuin naar haar nieuwe hondenhok te kijken. De tijd tikt door. Ik rond vriendelijk af, haast me naar de auto en schuif uiteindelijk 15 minuten te laat aan bij de afscheidslunch…

Waarom overkomt mij dit zo vaak?

Ik had natuurlijk het gesprek kort kunnen houden. Even kort mededelen dat de Buurt BBQ eraan komt en door. Maar zo werkt het bij mij niet. In gesprek met de buurvrouw doe ik onbewust mijn best om haar op haar gemak te stellen. Ik luister, knik, ben vriendelijk en stel vragen. En dat kost tijd! Allemaal gericht om een goed contact tot stand te brengen. Want dat vind ik belangrijk. Onbewust blijkbaar zelfs belangrijker dan het halen van mijn volgende afspraak.

Ken je talenten

Vanuit de Teamrollen van Belbin heb ik geleerd dat relaties ontwikkelen één van mijn talenten is. In de termen van Belbin heb ik het talent van de Groepswerker. Deze teamrol is gevoelig en in staat om heel goed aan te sluiten bij andere mensen. Hiermee ben ik dus in staat om mensen snel op hun gemak te stellen en om vertrouwen te kweken. Zo van: “Goh, die Thijs, dat is een vriendelijke jongen, daar kun je goed mee praten.”

Maar: ken ook je toelaatbare zwakte

Belbin leert ons echter ook dat elk talent een schaduwkant heeft. Of zoals hij dat noemt: Toelaatbare Zwakte (Allowable Weakness). In het geval van de Groepswerker, gaat dat over grenzen aangeven en zelf ruimte innemen. In mijn geval vond ik het moeilijk om het gesprek af te kappen. Onbewust voelt grenzen aangeven niet okay; het zet de relatie onder druk.

Lekker zo’n inzicht, maar wat kun je ermee?

Begrijpen waarom ik steeds in deze situaties beland is fijn; geruststellend. Het is geen onwil of laksheid, maar een toelaatbare kant van mijn talent. Nu betekent dat niet, dat ik overal maar te laat mag komen en dat dat OK is. Maar door mijn talent en valkuil met mijn collega’s te delen, ontstaat wel begrip voor mijn gedrag. En het helpt mijn collega’s om mij erop te attenderen als ik weer eens in een gesprek blijf hangen. Ze maken mij nu bewust van mijn onbewuste gedrag en dan kan ik vrij makkelijk aangeven dat ik wil afronden.

Ik gun het iedereen dat je snapt waarom je vaak in dezelfde valkuil trapt. En meer nog gun ik het je dat je collega’s snappen waarom dat gebeurt. Dat zorgt voor begrip en het juiste zetje in de rug.

Wil jij ook met je team hierover in gesprek?

Neem dan deel aan mijn Workshop Leve het Verschil!.