En toen deed ik het zelf fout!
Een foutje zit in een klein hoekje…
Ik begeleid een groep teamcaptains (coördinatoren in zelforganiserende teams) binnen een grote opleidingsorganisatie. De teams zitten op dit moment in een transitie naar het werken in zelforganiserende teams. Wat mij betreft zijn deze teamcaptains de spil in het web in deze transitie. Aan hen de schone taak om de mensen in het team te helpen om zelfstandig en autonoom te werken, om (in de opstartfase) het gesprek in het team in goede banen te leiden én om het management van feedback te voorzien zodat ook zij kunnen groeien in hun nieuwe rol. En dat zonder een hiërarchische positie, want daar willen we nu juist vanaf. Kortom, een complexe rol om te vervullen.
Tot zover de situatieschets. Nu mijn “foutje”:
In een door mij begeleidde bijeenkomst keken we eerst samen terug op de afgelopen tijd en de signalen uit de teams, alvorens we in 2 groepen intervisie zouden gaan doen (vraagstukken waar je als teamcaptain tegenaan loopt bespreken en daarin van en met elkaar leren).
Toen kwam het moment dat de 2 groepen ingedeeld moesten worden. We liepen al iets uit en ik wilde vooral graag snel aan de slag om de intervisie zo waardevol mogelijk te maken. “Hoe meer mensen aan bod komen, hoe beter” dacht ik. De groep zat aan een ronde tafel en ik deel de groep ter plekke in tweeën door een imaginaire lijn in het midden te trekken. Meteen voel ik dat er iets niet goed was. Ik zag fronzen, ik hoor gemorrel. En ik sla mijzelf voor mijn kop! Want wat doe ik (verteller tegen management dat ze nu eens het HOE los moeten laten en teams alleen op resultaat en criteria moet aansturen); ik ga deze capabele teamcaptains vertellen hoe ze groepen moeten maken…!
Gelukkig had ik het vrij snel door en kon ik de opdracht snel herformuleren; “Maak twee groepen, liefst even groot, waarin je intervisie wilt doen (resultaat). Zorg dat je je voldoende veilig kunt voelen om te leren en zorg voor diversiteit in het team (criteria). Binnen 2 minuten waren goeie teams geformeerd.
Mijn lesje voor die dag had ik dus alweer geleerd: Sturen op het HOE zit in kleine dingen. Ik trap zelf ook nog in de valkuil om mensen te onderschatten en ze te gaan vertellen hoe ze iets moeten doen. Met de beste bedoelingen van de wereld ging ik voor ze zorgen, maar de onderliggende boodschap “jullie kunnen dit niet zelf” is echt niet handig als je de zelfstandigheid van mensen wilt vergroten.
Vraag ons gratis inspiratieboek “Lessen in Zelfsturing” aan!
In dit inspiratieboek delen wij onze zoektocht van de afgelopen 3 jaar met jou. Onze zoektocht naar wat werkt, welke acties, structuren en tools succesvol blijken voor zelforganisatie.
In dit inspiratieboek vind je:
– tips voor HR professionals en management;
– tips voor zelfsturende teams;
– interviews en succesverhalen.
Wij gebruiken jouw informatie om je ons boekje te sturen en je over zelforganisatie te inspireren.
“Heb je boek over zelfsturing gelezen, erg leuk en vol met inzichten.
Dank voor het beschikbaar maken!”
Anton-Pieter van Logtestijn (jurist, teamleider en coach bij Symbius).